Marokko 2018

Vandaag slechts 45 km gereden maar, er uren over gedaan.
Ik had gelezen dat er in de buurt van Rabat een camping moest wezen nl. in de voorstad Sale.
De rit was geheel binnendoor zo leer je ook meer van het land.
We zijn erg geschrokken wat een enorme tegenstellingen, krottewijken naast spiksplinternieuwe vila's.
Na een uurtje zag ik ineens een Carrefour -winkel. Daar bij de kassa had een vrouw net als ik een Zeemantasje. Dat schept natuurlijk gelijk een band.
Het bleek dat de vrouw al 30 jaar in Marokko woont samen met haar eveneens Ned.man.
Zij hadden een stichting opgericht ten bate van het arme gehandicapte kind.
Ik vertelde haar dat ik erg geschrokken was van wat ik het afgelopen uur gezien had.
Ach zei ze je had het 30 jaar geleden moeten zien. Zij vond het enorm opgeknapt.
Ik snap nu nog beter waarom 30 jaar geleden zoveel Marokanen uitgeweken zijn.
Natuurlijk ook het een en ander gekocht bij de marktlui.
Na onze lunch vertrokken wij richting haven want daar moest ongeveer onze camping liggen. Het werd almaar drukker overal voetgangers(op de autoweg) , auto's en datgene wat er voor door moet gaan.
Ineens zaten we in een drukbezochte Souk met onze camper, draaien niet mogelijk.
Ook daar wist Aad zich weer wondelijk goed uit te redden.
Camping opgeheven.
Ja wat nu Rabat was geen optie dan maar verder rijden.
Ja ja natuurlijk kwamen wij in het centrum van Rabat terecht.
Heel Rabat gezien welliswaar met toegeknepen billen.
16 km buiten Rabat een camping gevonden.
We staan gelijk aan zee. De camping verdient deze naam niet.
Het sanitair moet je gezien hebben om het te geloven.
Ach voor een nacht moet kunnen. We zijn niet in Nederland.